Πρωτομαγιά στη Νέα Σμύρνη

Πρωτομαγιά στη Νέα Σμύρνη,

μ΄ένα γαρύφαλλο φτηνό

στην τσέπη. Θα΄τανε για Εκείνη…

Δώρημα γλίχρο και κοινό.

 

Μα δε με βάραινε η φθήνια…

Ήταν η αγάπη σαν φωτιά

και σαν σαράντα καναρίνια,

να σου κουφαίνουνε τ΄αυτιά.

 

Με μιάς περάσανε τα χρόνια,

κι έγινε ο κήπος μια σταλιά,

και το γαρύφαλλο σεντόνια

άσπρα στ΄ατίθασα μαλλιά.

 

Πρωτομαγιά στη Νέα Σμύρνη

πλάι σ΄Εκείνη. Τι ντροπή;

Κι ένα γαρύφαλλο που φθίνει,

πια η αγάπη και σιωπή.