Έμπνευση;

Οι λέξεις δάγκωσαν το χέρι

που τις σκορπούσε στο χαρτί…

Ο Ποιητής μονάχα ξέρει

κι η στομωμένη αορτή,

 

πόσο προδότρες είν΄ οι λέξεις.

Σηκώνει απά τη κεφαλή,

«Εδώ χαμένος πριν να παίξεις…

Κάποιος τραβάει το χαλί.

 

Πόσο προδότρες ειν΄ οι λέξεις;

Κουράγιο κάμε  να τ΄αντέξεις».

 

 

Πρωτομαγιά στη Νέα Σμύρνη

Πρωτομαγιά στη Νέα Σμύρνη,

μ΄ένα γαρύφαλλο φτηνό

στην τσέπη. Θα΄τανε για Εκείνη…

Δώρημα γλίχρο και κοινό.

 

Μα δε με βάραινε η φθήνια…

Ήταν η αγάπη σαν φωτιά

και σαν σαράντα καναρίνια,

να σου κουφαίνουνε τ΄αυτιά.

 

Με μιάς περάσανε τα χρόνια,

κι έγινε ο κήπος μια σταλιά,

και το γαρύφαλλο σεντόνια

άσπρα στ΄ατίθασα μαλλιά.

 

Πρωτομαγιά στη Νέα Σμύρνη

πλάι σ΄Εκείνη. Τι ντροπή;

Κι ένα γαρύφαλλο που φθίνει,

πια η αγάπη και σιωπή.

 

Μια Πασχαλιά

 

Μια Πασχαλιά ήρθες κροκάτη,

μια Πασχαλιά της ηδονής,

κι είχες το θάλπος της πληγής

του Μιθριδάτη

 

στο στόμα σου τ΄αγαπημένο.

Γιατί σε γύρευα αλλού,

κι όχι εδώ στην Καρκαλού,

άστρο σβησμένο;

 

Μια Πασχαλιά ήρθες κροκάτη,

μια Πασχαλιά πια πεθαμένη

στου νου τη χλαίνη.