Ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς 2012

 

Λαμπιόνια χίλια της γιορτής αναβοσβήνουνε,

μα η καρδιά μου μένει σκοτεινή.

Διπλοί κομήτες ματωμένη ουρά αφήνουνε,

κομίζοντας μια θλίψη εωθινή.

 

Ραμμένα χείλη των νεκρών ζητούν φιλήματα.

Ανοίγω το σεντούκι μυστικά,

του χωροχρόνου να μετρήσω τα οιδήματα,

κονδύλια να ξοφλήσω ειδικά.

 

Δεν έχω μέρος να σταθώ, πατώ συντρίμματα

οι στίχοι μου χωράφια ξερικά,

Πολύ το χώμα, από χρυσάφι κάτι ψήγματα,

δεν άξιζε το κόπο τελικά.

 

Στην πληγωμένη μου καρδιά βάζω επίθεμα.

Κακοφορμίζει τέτοια εποχή,

Χαριστική βολή σε κάθε δίνω μύθευμα

και βγαίνω στην πιο άγρια βροχή.