Νόστος του Οδυσσέα

 

Βύθισες μαχαίρι στο νερό,

κόβοντας τις άγκουρες της νιότης,

ήσουν μια σκιά μέσ΄το όνειρο της,

σε ακτή ένα σκέλεθρο ξερό.

 

Είχε βασιλέψει κάθε αστρί,

στης φωτιάς σαν σ΄είδα τον καθρέφτη,

τυλιγμένο στων παθών το ξέφτι,

θύμιζες ιππότη σε καστρί.

 

Βάλθηκες με ξύλο στο ζερβί,

σχήματα στην άμμο να χαράζεις,

έμοιαζες τα δέρματα ν΄ αλλάζεις,

μοίρα γκαστρωμένη μη σε βρει.

 

Τώρα περιμένεις στωικά,

ο κακός αγέρας να σιωπήσει,

χέρια απλώνοντας για άλλη μια πτήση,

πάνω απ΄τα νερά τα Τρωικά.