Νεκρική Ωδή

 

Της ξιπασιάς τα κέρδη πενιχρά,

στους τάφους τα σανίδια περισσεύουν,

ψυχούλες δίχως άγκιστρο ψαρεύουν,

εταίρες με τα αιδοία τους υγρά.

 

Μεταλαβιά του σπέρματος πικρή,

θανατερή ανία της ασφάλτου,

πέντε φιλιά στη κόψη τ΄αοράτου

κι ύστερα για την Πόλη αντικρύ.

 

Φιγούρα του πατέρα αερική,

κουράζει ο χειμέριος ο ύπνος.

Δεν ωφελεί να στήνετ΄ένας Δείπνος,

ίσα για να προδώσουν μερικοί.

 

Κάλλιο θαλασσινό, θολό νερό,

μπαγιάτικο ψωμί μεσ΄το δισάκι,

απ΄το να ξεμπαρκάρεις στην Ιθάκη,

ζήτουλας με πουκάμισο λερό.