Ναυάγια ερώτων

 

Ασώματος ο έρως, ένας ζητιάνος γέρος

που σέρνει τα κουρέλια του περίλυπος.

Μεσ΄το βοριά τον γδάρτη και με φθαρμένο χάρτη,

πατά στ΄αχνάρι π΄άφησε ο Φίλιππος.

 

Ανάπηρη η αγάπη, της λείπει αυτό το κάτι.

Χωριό, Ρίζα ανάμεσα κι Αντίρριο.

Δεν έχει αναμνήσεις, δρόμους να περπατήσεις,

της Ιστορίας πάντα υποχείριο.

 

Ένα σκυλί το χάδι που τρέχει όλο το βράδυ

τ΄αφεντικό του ψάχνοντας στην άσφαλτο.

Ξημέρωμα στη <<Σόνια>> θε να το βρουν πρεζόνια,

κουφάρι ματωμένο, λέσι άκλαυτο.

 

Σαπίζει το φιλί μας στην άκρη αυτής της ρίμας

και ξεθωριάζει πριν να βγάλουν τ΄Άγια.

Σ΄έρημη παραλία, θυμίζουμε δυό πλοία

που τα ΄χουν δηλωμένα για ναυάγια.