Ο Δανός

 

Αντίς να πάνε εμπρός πηγαίνουν πίσω,

του κόσμου τα ρολόγια τα φρικτά.

Με νύχι τη μπογιά βαθιά θα ξύσω

να βγούνε μισθολόγια μεικτά

 

και τα κρυμμένα στοκ του Παραδείσου,

από αποθήκες κρύφιες τ΄ουρανού,

μα μια φωνή εντός μου, λέει <<Λυπήσου,

τα όμορφα τα μάτια του Δανού,

 

που ερωτήσεις κάνει όπου βρίσκει.

Να ζει  κανείς μαθές ή να μη ζει;

Μυρίζει η ανάσα του κακό ουίσκι

και δίβουλες ψυχές απομυζεί>>.

 

Μ΄ άλλους τα πάει καλά μα εγώ στυλώνω

τα πόδια μου στο χώμα στανικά,

αμφιβολίες τέτοιες δεν σηκώνω

και προτιμώ να ζω με δανεικά.