Ο Γκόγκος

Το γαϊδουράκι ράγισε,
μια νύχτα στο κουμάσι,
που ΄χε φεγγάρι σα θεριό,
έτοιμο να δαγκάσει.

Τον γδούπο γρίκησε παιδί,
και σπάραξε: «Πατέρα,
ο Γκόγκος μας σωριάστηκε…»
«Άσε να φέξει η μέρα»,

ο κύρης τ΄αποκρίθηκε,
«κούρνιαξε και κοιμήσου.
Έτσι ψοφάν τα ζωντανά.
Κάθ΄ ανθρωπιά σου γδύσου».

Και το πρωί πουρνό πουρνό,
σα κύρης λύχνο ανάφει,
φωτίζει δυο κι ανάμεσο,
ματόβρεχτο ξουράφι.