Ψυχή θυμήσου

 

Ψυχή θυμήσου τ΄όμορφο ταξίδι,

της πλώρης την γοργόνα τη σαλή,

τον θείο Πυθαγόρα, τον Θαλή,

του Χαλεπά τη σμίλη, το κοπίδι.

 

Ψυχή που το κορμί μου τυραννούσες,

λαφροντυμένη έρωτες υγρούς,

στης Αττικής ξυπνούσες τους αγρούς,

λεύτερη από θλίψες και αγκούσες.

 

Ψυχή πλαστουργημένη απ΄τον Σωκράτη,

όχθη και καλαμιά του Ηριδανού,

Υλαγιαλή, Καλή, Περιμπανού

και βάρκα τρύπια στ΄άγγιγμα του μπάτη.

 

Μην κλαίς Ψυχή. Ο θάνατος μαργώνει…

Το ξέρω, το χω νοιώσει από καιρό.

Βάλε σαν θες το μαύρο μπανιερό

και βούλιαξε στης μπύρας τη ραστώνη.