Το Τραγούδι των Τάφων

 

Τάφοι κι άλλοι τάφοι
σκέπασαν τα λάθη,
μνήμες, αποτσίγαρα σωρό.
Σκέπασαν και μένα,
που σπασμένα φρένα,
μ΄οδηγούσαν έξω απ΄τον χορό.

Τήραξα το χώμα,

μαύρη πήρα γόμα
κι άρχισα να σβήνω τα παλιά.
Έρωτες χαμένους,
φίλους προδομένους
και της Μνησικλέους τα σκαλιά.

Όλα ένα ψέμα,

όλα για το ρέμα,
σχόλες, πανηγύρια, εκδρομές.
Τώρα τι μου μένει;
Μια κουτσή Ελένη
και στο σώμα χίλιες εκδορές.