Χωρίς Ψυχή

 

Χωρίς ψυχή γλιστρώ στα πεζοδρόμια,
σαν μια σκιά που έχασε το φως της.
Μεγάφωνα μαβιά ξερνούν εγκώμια,
περαστικοί με δείχνουνε:«Χρεώστης».

Δεν έχω πια πατρίδα, μήτε σύντροφο,

δυό λέξεις ν΄ανταλλάξω στην αντάρα.
Στη τσέπη μου φουσκώνει το περίστροφο.
Κοντά η στιγμή να δώσει τη λαχτάρα.

Χωρίς ψυχή ανοίγω τα παράθυρα.

(Ζητιάνοι συνωθούνται σαν και πρώτα).
Ξημέρωμα Μαγιού στα Κάτω Άβδηρα,
σκουπίζοντας με ράκη τον ιδρώτα,

τους χάρτες ξεψαχνίζω. Προς Εξάρχεια…

Ο Χορμοβίτης ποιος, ο Σουρμελής, ο Μάγερ;
Οι εκκλησιές σερβίρουνε πανάκεια.
«Μια μπύρα Βιβλική για μένα lager».