Ο Άνεμος

Ο Άνεμος που δρόσιζε τις νύχτες,

στα σύρματα βογκώντας ερωτιάρης,
στυλίτης εκατάντησε χτικιάρης,
αμάχες να κινάει με τους δείχτες,

αμάχες δίχως έρεισμα κανένα.

(Για την τιμή των όπλων πάνω απ΄όλα).
Ο ίδιος που ταχιά, κεραυνοβόλα,
το μητρικό εμβόλιζε αδένα

και τις εγκαταστάσεις των αιδοίων.

-Ποιος βάτεψε τ΄ανήλικο φεγγάρι;
-Εγώ, ο στρατοκόπος με το φτυάρι.
-Ω σπέρμα οιδιπόδειο αγίων!

Ο άνεμος που κέρωνε τα χρόνια,

που τάφιασε τις σάρκες του Πατέρα,
σα Μπόγκαρτ στην οθόνη του «Αστέρα»
και σα Γιωργοσεφέρια τριζόνια.