Mονόλογος από μάρμαρο

 

-Γαμώ σας περιστέρια. Ψόφο να ‘χετε…
Ακίδα που σας πρέπει, ναφθαλίνη.
Με τέτοιο φτεροκόπημα πως μ΄άγχετε;
Μια λέξη κούφια τώρα η γαλήνη.

Τι μέγας στρατηγός υπήρξα κάποτε;

(Ο Θοδωράκης λέγαν και σαστίζαν).
«Χαίρε Κολοκοτρώνη μάγκα επτάφωτε»,
τα χατζαρούλια κρυφομουρμουρίζαν.

Με τρέμανε οχτροί και μόκο κάμανε.

Στα Δερβενάκια πάθανε τι νίλα;
Θωριά μου και λαγοί κουτρουβαλάγανε,
γομάρι λείποντας μου και καμήλα.

Ένα κομμάτι ασπρούδι τώρα μάρμαρο

με κουτσουλιές διάστικτο τι θέλω;
Γαμώ σας περιστέρια γένος άχαρο.
Νικήσατε… Σας βγάνω το καπέλο!