Η Ώρα

 

Η ώρα για να βγουν οι Βουρκολάκοι,
στιγμή να ξεμυτίσουνε Τεφροί.
Χιλιάδες μίλια πέρα οι Δελφοί
μακριά κι ασθενικό το αλογάκι.

Τοπία της ψυχής πυρπολημένα.

Αχ Περσεφόνη Μούσα μου σκληρή!
(Που πήγε το λοφίο, το λειρί;)
Οι άρνες ψάχνουν μάταια ποιμένα.

Μονάχος θα χαλεύω. Τι με μέλλει;

Ο θάνατος λημέρι. Κυνικός
σε όχημα παλιό: «ΕΙΔΗ ΠΡΟΙΚΟΣ»,
Σεβαστιανός ωραίος με τα βέλη.

Μα ώρα να κινήσει το γραμμένο…

Οι άμβωνες φωτιά. Η λειτουργιά
βουίζει ωσαννά κι αλληλουγιά,
πριν να χυθεί σε αίμα χαλασμένο.