Ο Πατέρας

Ο Πατέρας κατεβαίνει αρχοντάγγελος σωστός,
να σκεπάσει με φτερούγες μπουχτισμένους του φωτός,
τα κοπάδια των αθλίων που μουλιάζουν στη βροχή,
το στερρό φρενοκομείο στοιχειωμένο μ΄ενοχή.
Βγάζει σάβανο τυλίγει, φύλο ράτσα και φυλή,
μόνη έγνοια του να ρέει γάλα μαύρο η θηλή.
Νυχτοπερπατεί στους δρόμους, συλλαβίζει προσευχές
και την πρώτη του Γενάρη: «Νέον Έτος Ευτυχές».
Μόνο μια φορά τον χρόνο, την Αγιά Παρασκευή,
κλείνεται στον εαυτό του κι είν΄η όψη του θαμπή.
Κι όταν λάχει να τρακάρει, βουτυράτο σαν κι εμέ:
«Σπάσε από μπρός μου» κρένει, «τζερεμέδων τζερεμέ».