Οι Φίλοι

Οι Φίλοι ρόδα κόβουν  μυρωμένα,
ελκόμενοι στης Μάρνη τις ειρκτές,
αφήνοντας στο πέρασμα τους βλέννα,
και ανθρωποθυρίδες σφαλιστές.

Ο Δάμων δαιμονίζει τον Φιντία,
σαν πλάτη του γυρίζει στο μετρό.
«Ορκίζομαι τον πλάνη μα τον Δία,
με γρόνθους να τον στείλω Ερυθρό».

Μα λόγια πληγωμένα, τίποτ΄άλλο.
Στη στάση κατεβαίνει Αττική,
μαζί μ΄ένα τουρίστα μάλλον Γάλλο,
που φύση δείχνει λίγο εριστική.

Αμνήμονες οι Φίλοι Βαμβακάρη
ξαπλώνουνε στης Σύρας τα πικ-άπ,
βελόνα σα καρφί,χωνί φεγγάρι,
πλην όλα παλιατζούρες, σκέτο σκραπ.