Τα Φυλαγμένα

Λόγια τριμμένα θα ξερνώ,
αράδα καλημέρες,
όσο φορώ στα δάχτυλα,
των νουνεχών τις βέρες.

Μα σαν ψυχή μου σηκωθεί,
αϊτός με σκουλαρίκια,
προς της θανής τα σύρματα:
«Έχετε γειά καθίκια!»