Το σκουλήκι

Σκουλήκι πάψε να τρυγάς
των σωθικών το γήρας
και τις χορδές της λυγμικής
μονότονης μου λύρας.

Το ξέρω πείνασες πολύ,
μικρή μερίδα έχεις,
μα τι τα θες τυφλούτσικο,
σαν Όμηρος να πλέκεις,

έμαθες στίχους κι έγινες,
σκωλήκων το καμάρι,
και οσονούπω θα κρατείς ,
χαρτί και καλαμάρι.

Μα κάμε κράτει κι άφησε,
τα γκέμια λίγο  λάσκα,
κι από μεριά μου δαψιλό
σου ετοιμάζω Πάσχα.