Οι  Νύχτες μου

Οι νύχτες μου σοκάκια θλιβερά,

σε πόλη που ΄χει χρόνους ξεψυχίσει,

και συ σα μιά σκιά σ΄ομίχλη κίτρινη

που κιότεψε κι εβάλθη να λυγίσει.

Χωρίς υπομονή, ελπίδα, νου, φωνή

μονάχος σεργιανώ σ΄αυτή τη πόλη.

Χαράματα σωστά, η τύχη μού χρωστά,

σαράντα πυρετό κι οχτρώνε βόλι.

Οι νύχτες μου σκεπάσματα λερά,

σ΄ενός ξενοδοχείου το κρεββάτι

φθηνού, λες και ψυχή μιας ιερόδουλης

που κοντοστέκει μ΄αετίσιο μάτι.

Χωρίς υπομονή, ελπίδα, νου, φωνή

μονάχος σεργιανώ σ΄αυτή τη πόλη.

Χαράματα σωστά, η τύχη μού χρωστά,

σαράντα πυρετό κι οχτρώνε βόλι.