Η Βιτρίνα

Απούλητο του Χάρου το ψωμί,

σε μια βιτρίνα στέκεται στη Βάρη,

χρόνους εξήντα τόσους σαρκοπέτρινο,

και δίπλα του σκαφίδι κι ένα φτυάρι.

Παιδιά μπροστά περνούν,

χαζεύουν, απορούν,

<<πως ξέμεινε;>> ρωτάνε  μ΄ ειρωνεία.

Κι ο Άγγελος βραχνά:

<<Λιοντάρια μου αγνά,

κι εσάς προσμένει κάποιος στη γωνία>>.

Ο Θάνατος το τρώγει το ψωμί,

φορές άλλες ξερό κι άλλες φρεσκούρα.

Να ΄τον που στρίβει κι έρχεται σα θύελλα.

Τα πράγματα για με δείχνουν πια σκούρα.