Η Κατάρα

 

Αφέθηκα στον οίκτο της εσπέρας,

ένα βαστώντας χάσικο κερί

και να σου κούτσα-κούτσα κι ο πατέρας,

με χιλιομπαλωμένο αντερί,

 

τους κήπους να στοιχειώνει του ΑΜΥΝΤΑ,

το μαύρ΄όπου φυτρώνει γιασεμί.

<<Καταραμένη γέννα του εξήντα,

για σε βάραθρα, σάρες και γκρεμνοί>>.