Το Νευρόσπαστο Γιάννης

 

Οι λάμπες δυνατές. Ποιος με τραβάει,

σε τούτο το ταγκό χωρίς να θέλω;
Ένα καιρό μαγεία το μπορντέλο,
τώρα μια μαργαρίτα που μαδάει.

Νευρόσπαστο ξυπνώ, σκιά κοιμάμαι.

(Φραγκογιαννούδες, Γιάννη θε να πνίξουν).
Σε σάβανο λινό πριν με τυλίξουν,
νεκρός πενήντα χρόνους ήδη θά ΄μαι.