Το Τέλος του Αγώνα

 

Φαρμακερά τα βέλη του Απόλλωνα.

Η μέρα σαν ζητιάνα ικετεύει
κρασί, τσιγάρα. Φως κάποτε πόλωνα,
τώρα ο χάρος ρέστα μου γυρεύει.

Η πτήση ξεκουρδίζεται προς έδαφος,

που τάφος θε να γένει οσονούπω.
Πως του πατρός εξέπνευσε η έλαφος;
Ποιός γροίκησε του σώματος τον γδούπο;

Χθες μόλις Αιγοπόταμοι, Γαυγάμηλα,

της γέννησης το δίκοπο το θάμα.
Στα θέατρα γαυγίζω απαράμιλλα,
παρά του μαυρο-Οιδίποδα το τραύμα.

Τι να σκιαχτώ; Τα μάτια μου επίδεσμο,

κανείς δεν θα τολμήσει να τυλίξει.
Μιχάλη Σπάθη κράζουνε τον σύνδεσμο
και τον καλώ το πέρας να σφυρίξει.