Τα Λόγια Μου

 

Τα λόγια μου πικρότατα σα φάρμακο,
δεν βρίσκουν σωθικά να ταξιδέψουν.
Στο πληθυσμό προσέτρεξα τον άμαχο,
ελπίζοντας οι στίχοι μου ν΄αντέξουν.

Ένας ακόμα Δάντης τι χρειάζεται;

(Η Κόλαση σε σχήμα τώρα τσέπης,
από ψυχές ανώνυμες χειμάζεται).
Προς μυστικούς λειμώνες όταν ρέπεις,

της Γάνδης σταυροδρόμια δεν σε θέλγουνε,

μήτε της Βρύγης βρώμικα κανάλια.
Τζιτζίκια προσευχούλες μόνο λέγουνε:
«Δεν ζει και ζει» και δώστου μαδριγάλια.

Τα λόγια μου χειμώνος εξαρτήματα,

γυρεύοντας κουβέρτα στα Σεπόλια,
της Λίμνης θα μετρήσουνε τα κύματα,
με των Λιποβαρών τα παρασόλια.