Λόγια

 

Τα λόγια μου φορμόλη και οινόπνευμα,
βαρέλα για του Byron τη κνήμη.
Κάποτε φτάνει, έρχεται απόγευμα
κι αναλαμβάνει έργο η Επιστήμη.

Τα λόγια μου στους Τράχωνες οικόπεδο,

σπαρμένο προσευχές κι άχρωμο πνεύμα.
Οι Δάσκαλοι τον δείχτη: «Ρε παλιόπαιδο,
τζάμπα στη ζήση δεν υπάρχει γεύμα».

Τα λόγια μου λιβάνι σ΄απροσκύνητο

λημέρι στις κορφές του Ψηλορείτη.
Κορμί εγώ πολλά αξιοθρήνητο,
τα «Χαίρε» με μεστώσαν του Ελύτη.

Τα λόγια μου παράξενες οντότητες.

(Πολλές φορές δεν ξέρω τι σημαίνουν).
Ίσως τα πάντα σ΄άλλες Ανθρωπότητες.
Σ΄αυτήν εδώ γεννιούνται να πεθαίνουν.