Γ.Ν.Α Ευααγγελισμός

 

Το μέσα Καρναβάλι σαν ξεθύμανε,
στα πόδια λιποθύμησε της θλίψης.
Του Πύργου το ρολόι πέντε σήμανε,
πριν το ραντίσουν άγγελοι με τύψεις.

Στα χειρουργεία νάνοι ρητορεύανε,

για μάσκες, σφυροδρέπανα, λαβίδες.
Τον ασθενή χειμώνα κοροϊδεύανε,
τρυπώντας τον μ΄ατσάλινες ακίδες.

Ανάγκες των θνητών, υγρά ονόματα,

τελώνες, πρακτορεία για τα ξένα.
Στο μείον ένα κρύβανε τα πτώματα,
απάνω σε φορεία δίχως φρένα.

Κι ένα μπεντένι λάσπη οκταώροφο,

εξέδρα για μια πτώση προς την λήθη,
σαν κύμα ανδροφόνο και υπόκωφο
κλαιγότανε: « Ο Άδης ενικήθη».

Το μέσα Καρναβάλι σαν σηκώθηκε,

πετώντας το φτερό μιας κλέφτρας κίσσας,
από τα Ψυχοσάββατα στραβώθηκε
κι απ΄τα «θανάτω θάνατον πατήσας».