Ποιητές

 

Οστά θρυμματισμένα στους καφέδες μας
και στη στρωμνή αγκούσα με το φτυάρι.
Ο Διάβολος κινούσε τους βαλέδες μας,
καθώς η σφουγγαρίστρα τον μπεκιάρη.

Οι Ουρανοί πιωμένοι χλωροφόρμιο,

στης λήθης ξεθυμαίνανε τα τάστα.
Ανάμεσα μας γέρος ο Πινόκιο:
«Σαν ξύλινο κορμί κατέχεις, βράστα».

Στυφό κρασί, τραπέζια για την Ποίηση

γδαρμένα, δίχως ίχνος Μαλακάση.
Όλα μας, μαρτυρούσαν ψευδοκύηση
χωρίς ποτέ κανείς να τ΄αναγκάσει.

Και μιαν αυγή με πνεύματα μοβόρικα

και βήμα Kατοχής σαν πεπρωμένο,
στες χούφτες λάζα παίξαμε μαστόρικα,
με το λαιμό kosher διπλοσφαγμένο.