Οι γλάροι

Οι γλάροι συννεφιάζουν τη ζωή μου,

πετώντας στα σκουπίδια για να φάνε

εντόσθια, σαν άγιοι μιας ερήμου,

που παίδες εν καμίνω τρις προγκάνε.

Κι εγώ ένας μονήρης πεχλιβάνης,

ανίατα δοσμένος στην  αηδία,

ακούω τη Φωνή "Ότι κι αν κάμνεις,

δυσκόλως αποφεύγεις τη κηδεία".

Οι γλάροι συννεφιάζουν τη ζωή μου,

κι εγώ με τη σειρά μου τη δικιά τους,

πατώντας τη μαρίνα του Αλίμου

και κύματα σπαρμένα με θανάτους.