Ένας Γραικός στη Λισαβόνα

Η θάλασσα του Πάδου με ξεκλήρισε,

με κόψανε του Μπέλεμ  τ΄αγκωνάρια,

και ξάφνου σκύλα μαύρη με μυκτήρισε

η Άτροπος, ζεμένη πέντε ζάρια.

Ωχρός στου Ιωσήφ τα χοσπιτάλια,

νυχτερινό ευχήθηκα τυφώνα,

σπασμένα δέντρα, τζάμια και πηδάλια,

και θλίψη γενική στη Λισαβόνα.

Νικώ θα με νικήσουν; Τι μου έγραψε,

μιά μοίρα ευεπίφορη στο δράμα;

Με γύψο αλμπάνης κόκαλα μου έρραψε,

πλήν άφηκ΄ ανοιχτό  το μέσα  τραύμα.

Και τώρα κωμικός σ΄επιθεώρηση,

που θρόμβος ετοιμάζεται να κόψει,

παράτονα σαλπίζω υποχώρηση,

λεπίδας ακονίζοντας την όψη!