Ναύτες 

Στα λιμάνια βρήκαμε

κύματα κι αντάρα,

ξάφνου αντραλιστήκαμε,

με σβυστά φουγάρα.

Πτοημένοι, φρόνιμοι,

η ουρά στα σκέλια,

σπίτι μας ανώνυμοι

τρέξαμε... Τι γέλια

καλοπαίδια μπήξανε

στις απάνω ρούγες

και λεμόνια ρίχνανε;

Κάτω απ΄τις φτερούγες,

κρύψαμε το όνειρο

για μακρύ ταξίδι.

Τώρα ρακοπότηρο,

μόνο μας παιχνίδι.

Θλιβερή των ναυτών η μοίρα

στα γλυκά νερά,

για συγχώριο τους τσιτσιμπίρα,

κόλυβα ξερά...