Φίλε

Φίλε, πλησιάζει ο καιρός

πίσω να παρθεί ότι μου εδόθη.

Κρίμα ! Κι όμως νοιώθω τυχερός,

που ΄χουν πληρωθεί όλοι μου οι πόθοι.

Μιά φορά ξεκίνησα χωρίς

βέλος να βαραίνει τη φαρέτρα.

Φεύγω κι ίσως πεις είναι νωρίς,

πίσω μου να ρίξω μαύρη πέτρα.

Δίκιο θα σου δώκω μα νωρίς,

είναι για όσους ζήσανε λαθραία...

Είμαι από δαύτους; Τι θωρείς;

Πόθεν τόσα ένσημα βαρέα;

Φίλε, κράτα θύμηση γλυκιά

και μια θέση άδεια στο τραπέζι.

Μνήμη εγώ γουστάρω αρχοντικιά,

με μια πρέζα πίκρας όλο γρέζι!