Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα

 

Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα στο Παγκράτι,

με πιάνουν τραγουδώντας  αγκαζέ.

<<Στα Όπλα σκληροτράχηλε Λαζέ,

τι έχεις μπει στου Διάβολου το μάτι>>.

 

Ο δρόμος κατηφόρι ως το ρέμα.

Τη σάρκα σπρώχνω τσέρκι στον χαμό.

Ποτέ της δεν θα βρει αναπαμό

σ΄αυτήν την ανυπόληπτη Καζέρμα.

 

Σωπαίνει ο Θεός μες το κελί του,

διαβάζει φημερίδα, συναινεί

στου κόσμου την ελπίδα την κενή

και τα κανιά κινεί του Παραλύτου.

 

Σαντόβαγια; Απλά η Ευφρονίου…

Ψαράδικα, γραφεία Τελετών.

Λοξοδρομώ εν μέσω επαιτών,

προς την φρικτή σκηνή του Τελωνείου.

 

Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα στο Παγκράτι,

καβάλα σε ποδήλατο. Αργά

πολύ για την λαλέουσα παγά.

Σκύβω. Στις αλυκές μωρό τ΄ αλάτι.