Θάνατος στις πέντε

 

Κούρδισα το παραμύθι έξη παρά τέταρτο,
έχοντας θρηνολογήσει: «Πως μ΄αρέσεις Έλατο».

Τα σεντόνια μου μεσάτο Περσεφόνης φόρεμα,

ζυμωμένα μαύρο αίμα μαρτυρούσαν μόλεμα.

Έν΄αγόρι σαλεμένο σαν βροντή, σαν σάλπισμα,

ράντισα καλά με λήθη της σαρκός το σάπισμα.

Γιατρικά στο κομοδίνο Νίτσε, Τσέχωφ, Πλάτωνας

κι ο Χριστός στο μεσούπνι σχιστομάτης Γιάπωνας.

Κούρδισα το παραμύθι, ξάπλωσα, σκεπάστηκα.

Πως θα πέθαινα στις πέντε ούτε που φαντάστηκα.