Ο Δρόμος

 

Δεν ξέρω πια το δρόμο για τη γλύκα.

Στα ζάρια φαγωμένη εγώ την προίκα.
Γνωστοί και φίλοι στάχτες στον αγέρα
και γκρι φωτογραφίες σ΄ένα tera.

Στη Νίκης ψηλοτάκουνα και Honda.

Με νέκυδες με χρέωσαν ως ζώντα.
Φλεβάρηδων πενήντα το γομάρι,
του Φιλοπάππου λούζομαι φεγγάρι.

Βρασμένο στάρι πάντοτε για δείπνο.

Αχ Λήδα περιφρόνησες τον Κύκνο!
Απ΄τη μεριά του Ογδόντα ανατέλλεις,
αγάπη πρώτη γέρνεις και πεθαίνεις.

Μπροστά μου Μαγιακόφσκι και σημύδες,

πίσω μου λιγοστές Αλκυονίδες.
Αν άξιζε τον κόπο ποιος να ξέρει;
Δεν μολογάει ποτές το νεκροκέρι.