Της Μνήμης το Χαρτί

Κιτρίνισε της μνήμης το χαρτί

κι εγώ αφιονισμένος αρτοπώλης,
ψωμί πουλώ τους στίχους μου. Πατεί
τα μέσα μου καλά χειμών γαμιόλης.

Αγάπες λιμασμένες, φορτικές

μου κάνανε ρεσάλτο. Με το ζόρι
βατέψανε ελπίδες Αττικές
και μ΄άφηκαν δεκάχρονο αγόρι,

να τρέχω με το τσέρκι του τρελού,

στην Πλάση τη πλατιά, την ανδροφθόρα.
Εξωνημένος μέχρι μυελού,
μου φαίνεται να φεύγω είναι η ώρα.

Κιτρίνισε της μνήμης το χαρτί,

χορτάριασε των Τρώων το κονάκι
και σαν σε κουπαστή ψωρογατί,
κρασί ξερνώ ανάκατο φαρμάκι.