Ο Αρμεχτής των Συμφορών

Τα μάτια μου αρμέγουν συμφορές,

να δώκουνε του νου κατράμι γάλα.

«Μην στέκεσαι» μου λες «εμπρός, φευγάλα…

Που πρέπει να μακραίνεις είν΄φορές».

Αδύνατον ν΄ακούσω την φωνή,

κι ας είναι κι απ΄Αγάπης μου το στόμα,

τι τέτοιες συμφορές προσφέρουν χρώμα,

κι εξάψεις κι ανατάσεις κι ηδονή.