Του Φίλου

 

Ο Φίλος στάχτες γένηκε. Ολονυχτίς το χιόνι,

ξεπάτωνε με το σπαθί τους κήπους της αγάπης.

Περίμενα πειθήνια. Σαν έφτασ΄ο Χασάπης,

τη θαλπωρή παράτησα και βγήκα στο μπαλκόνι.

 

Ο Φίλος στάχτες γένηκε την ώρα του Αποδείπνου.

(Θα ΄χουν σκορπίσει ως την αυγή στους πόλους δίχως άλλο).

Μπαϊλντισμένος κει ψηλά στερνό σαλεύω μπάλο,

την λεπιδιά προσμένοντας του Κοεμτζή του Ύπνου.