Περιμένοντας τον Αφέντη

 

Κουτσά-στραβά τα βήματα με φέρανε,
στις τρίλιζες της Άγιας-Ελευσίνας.
Ο Φιλοκλής μ΄ένα ραβδί με ξέρανε
και μ΄άφησε να χάνομαι της πείνας.

Λίγο κρασί, μισό βρωμολουκάνικο

και τρύπιο ρουχικό άνευ αξίας
η συρμαγιά. Το ξύλο; Κρίμα κι άδικο,
ακόμα και για σκλάβο της Καρίας.

Τ΄Αφεντικό αξίζει τα Μυστήρια.

Η χέρα του θ΄αγιάσει κάποια μέρα.
Για Υπερμάχω φευ τα νικητήρια,
τη σήμερον ανάγκη να΄σαι λέρα.

Ας το βουλώσω. Μάλλον το παράκανα.

(Υπάρχουν και αυτιά που με ακούνε).
Τη βγάζω μια χαρά με λια και λάχανα.
Των δούλων η δουλειά, να υπακούνε.