Το Ποδήλατο

Ο δρόμος θα τελειώσει μπρος στη θάλασσα

και στης Γοργόνας το φθηνό πορνείο.
Η ρίμα βγαίνει μόνο με το χάλασα
κι εγώ στο ρήμα αυτό πάντα ομνύω.

Ο δρόμος θα τελειώσει τόσο απότομα.

Που φρένο; Που ποδάρι; Που χωράφι;
Μονάχα να ΄ναι θέρος, να ν΄απόγιομα,
μην πάγουνε τα κίβδηλα χαράμι.

Ο δρόμος θα τελειώσει καθώς άρχισε.

Με κλάματα, με βλέννα, με βελόνη.
Κι αν πνεύμα του Θεού εντός μου άνθισε,
του Σταυρωτή δουλειά του να σταυρώνει.

Ο δρόμος θα τελειώσει… Το ποδήλατο,

βαμμένο με το φούμο της χηρείας,
φθαρμένο από τα χρόνια και αφύλακτο,
ντεκόρ σε μια σκηνή αυτοχειρίας.