Κυψέλη

Ο χρόνος με λιανίζει κι όμως φίλο,
ακόμα τον φωνάζω και συντρόφι.
Πως μ΄έμπλεξαν μαθές οι Χοιροτρόφοι
και λάθεψα το πλοίο για την Δήλο;

Εγώ για για πατρίδα δεν σφυρίζω
παιάνες. Μ΄αρρωστούν οι παρελάσεις.
Σωρός τα δευτερόλεπτα, εντάσεις
χυδαίες προμηνούν καθώς καπνίζω,

το μαύρο της ζωής μου τυλιγμένο,
σε στίχους που σπιθίζουνε σκοτάδια.
Εδώ θα κάτσω ακίνητος στη βάρδια
του μπαλκονιού, να καρτερώ τον πεθαμένο

Πατέρα. Σκυλάδικα, πορνεία
και μια χυδαία λάμψη από βιτρίνες,
με φέραν Προμηθέα εν Αθήναις,
το ήπαρ να μου τρώγει η ανία.

Καυκάσου και Δελφίνου στην Κυψέλη,
ο θάνατος σημαία μ΄υποστέλλει.