Γράμμα σ΄έναν Ποιητή

Αυτιάσου το κροτάλισμα των δίσεχτων καιρών
και με σουγιά του Θοδωρή χαράκωσε την φλέβα,
να ξεχυθεί σα χείμαρρος το γαίμα και τ΄αλγκόν,
που μες στον Κήπο ταίριαξαν  Όφις, Αδάμ και Εύα

Για σε δεν είναι φάρμακο, δεν έχει συνταγή.
Ο Δίδυμος σ΄ευεργετεί στου ύπνου τις πτυχώσεις,
αιτούμενος εξαίρεση απ΄την στυγνή σφαγή,
κι απ΄των θνητών τις έξοχες πλήν στείρες ταλαντώσεις.

Τα παγανά κάμνουν χωσιά στων δίσκων τις στροφές,
και γυφτοσίδερα περνούν στους άκαρπους σου στίχους,
μα πριν να πέσουν πάνω σου αστέρων οροφές,
ένα τραγούδι ταίριαξε για μιας ξανθής βοστρύχους.

Το νου σου μόνο ρήματα κατάλληλα να βρείς.
(Δε συγχωρούν οι άνθρωποι αθλίους ποιητίσκους).
Μπορεί να σε δικάσουνε είς θάνατον και δις,
σαν σε πετύχουν μπόσικο και σκύλο  απ΄τους θρήσκους.