Στην Αποικία

Στην αποικία τούτη εδώ,
στωμύλων παπαγάλων,
ικέτης παρευρίσκομαι.
Τι νύχτα των Κρυστάλλων,

μέσα στο φως αλιά μου ζω;
Πολύχρωμα τα σμήνη,
κάρα, κορμί τσιμπολογούν.
Μιλώ με ντομπροσύνη:

«Παπαγαλάκια μου σοφά,
προς τι με τυραγνάτε;
Μηλαδελφάκι σας κι εγώ.
Ποσώς με συμπονάτε;

Στιχάκια γράφω για τουρλιά,
μπεκάτσες, αηδονάκια,
τον ουρανό που ΄χουν φωλιά,
λημέρι τα κλαδάκια.

Πολλές φορές και ειδικά,
γένος σας έχω υμνήσει
και βλέπω  λίγο σόλοικο,
ράμφος να με ξεσκίσει».

Κι ο παπαγάλος του Φλωμπέρ,
ξυνός, Νίτσε μουστάκα,
με λέγει: «Αποσκότισον
κι άι να γαδείς μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα…»