Φίλε Νικολή (Περδίκη)

 

Μια Τετάρτη στον Λυκαβηττό,

άφηκε τον οίστρο της λυτό,

κι έτσι βρήκα σ΄ουρανό,

κορμί χυτό.

Στα στήθια της ξενύχτησα,

φωτίζοντας τα με φιλιά,

μέχρι να ΄ρθεί το γιόμα

με την χρυσαντηλιά.

Ήταν Πέμπτη και Σαρακοστή,

που ΄κοψε μια κι όξω την κλωστή,

κι από τότες Νικολή,

πίνω χολή.