H Γνωριμία με την Παρθένο

 

Σε μιά γωνιά του κήπου χαίνει λάκκος.
«Είν΄ο δικός μου» λες και προχωρείς,
προς τη μεριά που στρίβει ο σαλτιμπάγκος…
Για να πεθάνεις πόσο πια νωρίς;

Μ΄ασπρόρουχα μπαλκόνια, με σημαίες,
για κάποια μάχη νάνων που θα ΄ρθεί.
Αυτός ο κόσμος γιόμισε ιδέες,
πλην όλες τους στο λάστιχο καρφί.

Συνταξιούχοι μες στα καφενεία,
κι εργάτες βουτηγμένοι σ΄ ενοχή,
σπουδάζουν Τύπο, Έντιμη Πενία,
τον Μίνωα γελώντας ν΄αστοχεί.

Μπρος στα σιλό θα κάμεις τον σταυρό σου,
σε Παναγιά που φόρεσε τα τζιν,
συ ποιητής επτάρφανος του κλότσου,
Παρθένος ΄κείνη πρόσφορη στο spleen.