ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι θάλασσες με πνίξανε του Νότου,

αμούστακο παιδί εννιά χρονών.

Των μυστικών μου άθυρμα φωνών,

δεν πρόκαμα τις έγνοιες του Ασώτου.

 

Μπάρκο το πρώτο, μπάρκο και στερνό μου.

Η Μάνα νια τον Κύρη πριν χαρεί,

στου Χάρου ζαλωμένη το φαρί,

σιμά μια θέση βρήκε στο πλευρό μου.