Στο καμαράκι

 

Τι χάλευες Ραββί στο καμαράκι,

ντυμένος το κοστούμι το λινό;

Σιμά η Ακταία μ΄άρωμα φθηνό,

θωρούσε τ΄ αλουστράριστο καπάκι

 

και τα λουλουδικά τα μαραμένα,

να σχηματίζουν γύρω σου χορό.

(Τρυπώνοντας το φως απ΄τα βιτρώ,

μια Παναγιά σκοτείνιαζε Παρθένα).

 

Τι χάλευες Ραββί στο καμαράκι

σαβανωμένος Άγνωστο Θεό;

Το χέρι σου αφύσικα φαιό,

φτερό κανοναρχούσε από κοράκι.

 

Περνούσαν τα τρικάταρτα. Οι ναύτες

στα ξάρτια βλαστημούσαν τον καιρό.

-Κράτα κουμάντο Γέρο σταθερό…

Fra poco, μας λεβάρουν νεκροθάφτες.