Προς Μενοικέα

Το τράγιο σου το κέρας Μενοικέα,

σαν γράφεις τέτοια λόγια του Δασκάλου.

Πετάς, μα ναι τα κόλπα του Δαιδάλου

και κεφτεδάκια ίππου των ΙΚΕΑ.

 

Αυτά συμβούλευα σε τόσα χρόνια;

Της Ύλης το ποτάμι τ΄ αφρισμένο

αλί και σε πετύχει ζαλισμένο,

μ΄εκπτωτικά στις τσέπες σου κουπόνια.

 

Λίγη σταφίδα φτάνει για το δρόμο.

Κάμε ψυχή κι απόδιωξε τον τρόμο…