Ψυρρή 13

Σηκώνεις λιγωμένος το ποτήρι σου,

λες <<στην υγειά μας>> κι όποιος σε πιστέψει.

Μες στον καθρέφτη σάβανα του Ιησού,

προσδίδουν στο κρασί μια σάπια γεύση.

 

Οι κόνδορες περνούν πριν τα μεσάνυχτα.

(Στο σπίτι το παιδί βαριά κοιμάται).

Από παλιά, πορτόφυλλα ορθάνοιχτα,

γυμνάζανε τον σκύλο να  φοβάται.

 

Την ώρα των μεγάλων αποφάσεων,

μ΄ένα ξορκίζεις νεύμα τροχονόμου.

Επόπτης ξεχασμένων παρελάσεων,

το σύρμα σε κρατάει του Διστόμου.

 

Και γω που σ΄είχα κόνισμα πολύτιμο,

φρυγμένος από χρόνων αλουσία,

του Χάροντα πληρώνοντας αντίτιμο,

μπαρκάρω aller,  Ψυρρή -Αχερουσία.