Οι Τρεις Αδελφές

Στάγδην βροχή. Μονάχος μιαν Ανάσταση,

κάτω απ΄της Σαλονίκης την ομπρέλα,

τον Τσέχωφ νοσταλγώ και την παράσταση,

που θα ταγίσει της καρδιάς τη βδέλλα.

 

Δέκα φορές σημάδεψα, ξαστόχησα

και άλλες τόσες μίσεψα στα δάση.

Του δικαστή  το τρίτο μάτι λόγχισα

σπέρμα Ζηνός, η φλόγα να περάσει.

 

Καμπάνες Κυριακές των εκτελέσεων,

πυροτεχνήματα, στεγνές ειδήσεις.

Η ώρα όπου να΄ναι των  αιρέσεων

και πως τους ουρανούς γυμνός να πείσεις;

 

Στάγδην βροχή. Μονάχος μιαν Ανάσταση,

τους φίλους καρτερώ. Δεν θα φανούνε…

Μπροστά σε μάντρα, χέρια στην ανάταση,

το <<πυρ>> απ΄τα μεγάφωνα θ΄ακούνε.