Πρωτομηνιά

Μ΄ένα φτερό ξορκίζω τον Παράδεισο.

Στήνω αντίσκηνο στην Ουτοπία.

Σου το ΄χα πει, ποτάμια σαν τον Πάμισο,

θυμίζουν Γάγγη, Ράμα και ρουπία.

 

Τις Κυριακές στης Σπάρτης τα κτερίσματα,

γυρεύω ποσοστά αδρεναλίνης.

Η Δήμητρα, η Κόρη, τα μελίσματα

και πάνω τους καντάρια ναφθαλίνης.

 

Βάστα καρδιά των άστρων τα συντάγματα,

φόρτωσε ρεύμα, χάλασε την τάξη.

Αγκάλιασε ψυχρά και συ αγάλματα,

τα λόγια σου γαλβάνωσε με πράξεις.

 

Πρωτομηνιά τα κόκαλα δοκίμασα.

Χαμένος βγήκα, γύρισα την πλάτη.

Το έχει μου στις πόρνες ίσα μοίρασα

και μήνυσα να ΄ρθει του νεκροθάφτη.